Restaurante O Ateneo (Piñor): dous mil anos de Historia en pratos

Last updated on 15 / Marzo/ 2010


Erundina Vázquez e os seus fillos Sonia e Juan Manuel. Foto: Sole

Nesta casa todo vén de caste. A nai de Erudinda morreu literalmente entre os fogóns. E a súa filla, hoxe unha gran dona do oficio de dar ben de comer, coida canda o seu fillo Juan Manuel (na cociña) e Sonia (en sala) dun dos sitios máis sonados na zona do Deza e do Ribeiro para ir comer ben: o Ateneo de Piñor [localización /988 403 203]. En apariencia, un restaurante e hotel de estrada, como outros tantos. Pero só en apariencia.

No seu interior, Erundina Vázquez reivindica a cociña tradicional. Pero un concepto moi amplo da cociña tradicional, unha cociña da memoria recuperada, de pratos máis complexos, de calidades impecables que só se conseguen con esforzo persoal. Este sábado celebramos alí un magnífico xantar de Ao pé do lar. Xuntámonos amigos blogastrónomos e xente do equipo da exposición para degustar un tras doutro, todos os pratos da exposición, agás o arroz con lumbrigante. Foi un xantar deses que entras á mediodía e saes co lusco-fusco, incriblemente ben comido e bebido. Foi un desfile proporcionado de sabores contundentes e directos, da vella cociña tradicional: un auténtico menú confort-food, porque moitos nunca probaran eses pratos pero prestábannos como se foran magdalenas de Proust. Ao comelos, estabamos a reivindicar un concepto moito máis amplo, máis rico e diverso da gastronomía galega, que vai moito máis alá dos catro pratos doados e rápidos de facer que se ofrecen na maior parte dos restaurantes do país. A gastronomía tradicional galega é unha disciplina de tempo, cariño, precisión.

O ágape rematou coa tortilla ao ron, flambeando con granos de café e limón, con unhas marabillosas cañas, leite fritido e biscuit. Unha auténtica delicia que mostra as marabillas de Erundina Vázquez como reposteira.

Un consello: parade no Ateneo de Piñor, ou facede por parar. Menús do día sinxelos e ben coidados. E se tedes o capricho, encargádelle antes a Erundina a costrada ou o follado de salmón. Ides alucinar.

E de postpost: a foto post-semiXantanza coa cociñeira. Eu non saio porque estaba facendo a foto, pero aos compañeiros véselles que o pasaron fatal. ;)

Outras visións: Colineta, Pantagruel Supongo, Laconada

3 Comments

  1. 21 / Marzo/ 2010

    Viva Ourense !!!

    Outro sitio mais para apuntar na gastro-axenda

  2. Miguel Angel Lominchar
    19 / Decembro/ 2014

    Muy buen restaurante.. muy buena coomida y abundante, (no está reñido louno con lo otro) . También muy buen trato personal…. Todo de 10.. Altamente recomendable si quieres comer bien.
    Me gustaria saber de Juan (Padre) .. Hace tiempo que no paso por ahi.. pero si volveré algun dia a degustar esa cocina ..
    Un saludo para todos los empleados de Restaurante Ateneo….

Deixa unha resposta

O teu enderezo electrónico non se publicará