É a gárgola máis enigmática da igrexa de Santiago do Deán, na Pobra do Caramiñal: un elefante disposto con arneses de guerra. Está ubicada, solitaria, no exterior da Capela de Alba, un portento escultórico único do final do Renacemento galego moi descoñecido a nivel popular (un día a ver se conseguimos facer un set decente de fotos do interior e volas ensinamos). A Capela foi construída en 1572, suponse que por un mercader. Este elefante de guerra único pode facer referencia ás lecturas históricas ou novelescas do promotor; en realidade, toda a capela obedece a un concienzudo e barroco programa de representacións e isto non é máis que o exemplo máis excéntrico. Tamén pode estar contando outra historia que, polo de agora, se nos escapa, quen sabe se unha viaxe a Oriente…
Pouca xente advertiu a presenza deste Olifante.
Contidos relacionados
As obras da autovía Santiago-Lugo desvelan unha singular estrutura arqueolóxica
Monsanto: o granito do tempo
“No rueguen a Dios por él”: un roteiro polos crimes en Compostela
Tharros: area e tophets
Cadernos de Escocia: O orgullo dos Sinclair e a masa de vieiras
Viaxar a Francia: trucos indispensables para unha gran viaxe
Pois cando pase por alí heille botar un ollo, que interesante, coido que o home podería ter sido parente de Marco polo XD saúdos e apertas
D. Manue vaime encher a bisbarra de turistas coma siga a este ritmo.Cando veña por Atenas (para que non se me olvide) temos que ir a Tallara e ver un moi enigmatico panteón…………………
A capela de Alba ía ser un dos elementos centrais da miña tese de licenciatura. Lamentablemente, a miña titora enfermou, desvioume a outro titor e desde aí a miña relación coa historia da arte corre por outros derroteiros. Pero aí estiven, a piques de especializarme nela. Así que lle teño un certo cariño.
Gourmet, pois xa sabes que te vou liar para explicar o interior nese set do que falei. :-)
Que fora facer ese traballo non quere dicir que chegara facelo ;-)
Pero intentaremos sair do paso con dignidade
Realmente é um enigma desses que agitam a imaginação! E a todo isto, a gente do lugar tem alguma teoria sobre o elefante, sobre o que significa o de onde chegou?
Galeguzo, eu que vivo ao carón da igrexa, nunca atopei tradición oral vinculada a esta gárgola, aínda que si a algunha outra figura do templo e ao conxunto formado por este e os dous pazos que están ao carón. O cal non quere dicir que non a haxa. A verdade é que sería interesante facer unha recompilación da tradición oral vilega que aínda poida quedar (sospeito que moi pouca). Esa gárgola está ausente da tradición oral que eu coñezo.
Coma sempre, Manolo, quedo pampo coas túas descubertas. Como comento no meu blog eis o xermolo dunha boa novela.
Grazas, Folerpa, para min sería un orgullo e unha ledicia tremenda que de aí saíse unha novela túa. Acábasme de dar un subidón vespertino, literal.
A Capela de Alba é unha estraña marabilla do Renacemento galego, unha sorte de explosión de imaxinería que moi poucos coñecen. O Olifante pon a guinda divertida pero hai moitas máis cousas. Como vexo que hai interese, esta primavera dedicaremos un sábado a retratar todo o que hai alí dentro, qe é moito.
Eu xa ando a pensar nunha excursión de domingo para vela, xunto cunha nova e obrigada visita a Noia, para ver as extraordinarias campas gremiais de Santa María.
Pola mañá do domingo, a partir das 11, non deberas ter problema en visitala, que creo que hai catecismo. Hai misa ás 12 e á 1, e non sei se antes. Pola tarde debe estar pechada.
Fixeches que me lembrase que quero ler a ultima de Saramago…po lo do elefante..
Estaria ben ler a tua Manuelgago…po lo do elefante.:-)