Hoxe é un día importante para Internet en Galicia. A Consellería de Industria presentou en sociedade o Plano Estratéxico Galego da Sociedade da Información (PEGSI) en Santiago de Compostela. Tiven unha certa sensación de vertixe: trátase dun dos planos economicamente máis ambiciosos da autonomía desde a súa creación: nun trienio empregaranse máis de 800 millóns de euros para lograr modificar os indicadores da Sociedade da Información e inverter a posición de Galicia nese contorno. Non é desde logo doado, pero sorprendeume o elevado grao de consenso que conseguiu o plano entre expertos de diferentes sectores, e iso que hai apostas políticas moi claras, coma por exemplo, o apoio determinante, aínda que gradual, cara o software libre, ou unha orientación moi empresarial ou economicista do proxecto que sorprendeu a máis dun. Tamén é certo que dentro dos 800 millóns de euros hai desequilibrios considerábeis: determinados proxectos de base absorberán boa parte do financiamento, como a banda larga no rural, a informatización dos historiais médicos ou a necesaria dixitalización do sector xudicial. Os contidos, pola contra, só disporán de 20 millóns de euros, o que de seguro obrigará á Administración a facer unha aposta moi selectiva de dixitalización. Con todo, a miña opinión é que se trata dun plano ambicioso anque realista e, sobre todo, moi centrado na realidade galega.
O resultado final é un plano que o Consello da Xunta aprobará a primeiros de ano para poder executarse con rapidez no vindeiro trienio. É moi importante que todas as accións sexan exhaustivamente vixiadas, avaliadas, corrixidas, sendo cautos e prudentes co intervencionismo público. Lembrei o que aconteceu coa Lei do Audiovisual de Galicia, que aprobou no ano 1999 co sorprendente consenso de todos os grupos parlamentarios, a consideración desta industria cultural como “sector estratéxico”. Sete anos despois da aprobación da lei, e un considerábel investimento de cartos públicos, o sector parece exhausto, con dificultades para conseguir financiamento externo privado, cunha internacionalización mínima e sen uns obxectivos de futuro claros. Debemos aprender as leccións do pasado e o Goberno debería actuar con precaución no xeito no que incentiva a produción en sectores emerxentes. Moitísimo coidado: un forte abrazo nunha mala dirección pode afogar por exceso.
Como sinalei nun artigo para sociedadedainformacion.eu, o contexto actual de Internet pode favorecernos máis do que nun principio agardabamos. Unha significativa parte da Internet actual está creada a partir de start-ups que crean innovación a partir de investimentos máis reducidos pero aproveitando a flexibilidade e rapidez de equipos moi motivados e frescos; un sector emerxente en Galicia forzosamente debe camiñar nesa dirección. Esa noción encaixa coa propia complexidade do país e da súa tradicional atomización, da que podemos obter unha avantaxe competitiva que non sexa unicamente a de amortiguar as caídas nas crises, que foi para o que nos valeu ata o de agora. Se conseguimos superpoñer estruturas colaborativas sobre esa base teremos dado un gran paso.
O segundo gran reto que avanzaron moitos dos participantes na xornada de hoxe de presentación do PEGSI foi a recuperación do talento perdido. O talento como valor económico ignorouse neste país de xeito endémico na nosa Historia e é clave para comprender o atraso económico. Cando se produciu o boom de Internet dos 90 boa parte dos nosos mellores enxeñeiros e programadores emigraron ás empresas do corazón económico do Estado creando novos emigrantes de semana laboral. Debemos recuperar ese talento, formado en proxectos de gran envergadura multinacional: eu sei que moitos deles desexan volver dunha vez ao país, pero desde logo, non coas nóminas irrisorias que se lles ofrecen nas empresas galegas. Debemos aprender a cuantificar o talento, medir o seu prezo e pagalo (dunha vez).
Onte falaba con Marcelo Branco, un experto brasileiro en implantación da Sociedade da Información, sobre estes temas, e díxome unha frase reveladora.
-Cada país ten o seu propio modelo –díxome Marcelo- e correspóndelle só a vostedes descubrir o seu.
Simplemente hai que darse conda de que moitos dos parques industriais e empresariais inaugurados dos que tanto se gabaron moitos políticos non contan con ADSL e algúns nin sequera con liña fixa de teléfono (por tanto nin sequera fax nin internet vía módem).
Nos Estados Unidos hai un movemento que defende a creación dun novo dereito: o acceso universal a Internet. Se cadra non estaría mal que a sociedade civil comezase a reclamar algo similar.
Já temos o direito à informação e vários direitos sociais mais (vivenda digna, bem-estar, educação…). O que falta é sabê-los conjugar e promover como é devido.
outro plano que non servira mais que para latrocinio de fondos publicos co orgullo e indecencia da poboacion galega.
alguen se lembra de todos os proxectos publicos de internet e novas tecnoloxias financiados con cartos publicos para fins privados durante anos e que non levaron absolutamente a ningures?
onde estan os googles ou youtubes galaicos?
onde esta o audiovisual galego?
a innovacion e competitiva e selectiva, e o cafe para todos non sirve, eso si de cara a galeria fotopolitica e ao onanismo social e perfecta. mentras Galiza continua sendo o cu do mundo tecnoloxico.
non son maquinas senon persoas, e unha sociedade pseudofeudal non se transforma en sociedade do coñecemento a base de talonario.