Se á viticultura nas ariscas e verticais ladeiras do Sil se lle chama “viticultura heroica”, á gastronomía do novo cociñeiro Manuel Fernández, o restaurante Manuel Bistró, tamén se lle pode chamar “restauración heroica”. A zona de Monforte e en xeral a Ribeira Sacra adoece de sitios de referencia para a restauración que vaian un pouco máis alá do concepto “casa de comidas”. En realidade, é un gran problema para o desenvolvemento do sector turístico da zona e mesmo da industria do viño, e o mesmo acontece nos resto das denominacións agás Rías Baixas, onde a oferta de restauración si é moito máis diversificada.
Tosta de foie.
O restaurante Manuel Bistró é unha interesante evolución a partir do clásico negocio de vodas. De feito, a entrada ao recinto é toda unha lección dos cambios na idea da arquitectura de restaurantes desde os 60-70 ata a actualidade. Por unha banda está un gran edificio branco, que debe acoller o salón de vodas, estilo “desarrollismo galaico dos 60” e por outra banda está a moderna construción onde se atopa o Manel Bistró, un concepto de restaurante aberto e modular, moi diáfano, con grandes lunas, perfectamente regulado na temperatura e coa cociña á vista.
Langostinos con prebe de soia
O restaurante ofrece unha carta de pratos relativamente ampla, e unha excelente adega na que se miman moito as referencias da Ribeira Sacra. Menciono isto especialmente porque non é tan habitual que un restaurante da zona vinícola galega aposte tanto polos viños do territorio. O servizo do viño, ademáis, impecable. Solicitamos unha botella e, ante a ausencia de stock, o camareiro buscou un equivalente ao mesmo prezo da que pediramos. Resultou ser un Cruceiro, un Amandi a 10 euros en carta que é unha estupenda relación calidade prezo.
Bonito con coulis de tomate
Ademáis da carta, o Manuel Bistró ten dous menús degustación, o Coupé e o Longueur. O Coupé ten un prezo imbatible de 24 euros (creo lembrar) e o Longueur de 37. Tamén hai un executivo a 14 euros. Quen queira que estea afeccionado aos prezos dos menús degustación na Galicia litoral estará bastante abraiado con estes prezos, pero é para estalo. Escollimos o Coupé e non ficamos para nada defraudados. Un concepto de gastronomía moderna, con cousas que estaban de moda hai tres ou catro anos (non serei eu quen o critique, hai que facer esa gastronomía en Monforte de Lemos), moi ben preparadas, con cociña lixeira, de excelente calidade no produto e certa atención á estacionalidade.
Comezamos cunha tosta de foie, seguido cun dos clásicos da casa, uns langostinos fritidos e crocantes en preve de soia, un bonito en coulis de tomate e un solombo ibérico, para rematar con iogur artesán. Un menú tecnicamente impecable, ideal para facer turismo pola tarde sen sensación de pesadez. Mención importante tamén é o excelente e impecable servizo de mesa.
Non é doado apostar por unha gastronomía “algo distinta” en territorios de padal moi conservador, pero o mozo Manuel Fernández parece que foi conseguindo a fórmula: contendo o risco, apostando por sabores populares, ricos e por unha gastronomía que permite facer vida no resto do día. E a prezos insoñables, nestes momentos, nas Rías Baixas. Merece organizar unha excursión a Monforte para comer aí. A ver se mañá ou pasado podo darvos algunha pista máis para visitar esta vila luguesa.
Fotos: Sole Felloza
Ten relación co Manuel fronte ós Escolapios? Se non coñece a fake praia da Cova, non falte.
Pois non o sei, boa pregunta!
Se me permitides, o Don Manuel, está xusto a carón do Manuel Bistró. Son pai e fillo. Fronte aos Escolapios están, na actualidade, e entre outros lugares de tapas, o JM e o Edulis, bos exemplos tamén do ben que se come en Monforte.
Suculento post, Gago!
Pois moitas grazas, Pilar. Haberá que volver pronto a Monforte.
Volvín, e doulle a razón en todo. Menú e atención impecables, pese a que fumos en domingo e estaba aquilo ata os topes. O cal valeu para comprobar que é tamén un bo espazo para os que temos familia con saboteadores de xantares (xúntanse todos fóra e berran alí, é ideal), prezo absolutamente fóradeserie e varios pratos e un postre para lembrar. Non se me olvidan a brocheta de rape con cecina, nin o tiramisú con ese “xarope” de frutos vermellos, nin os langostinos, nin o peixe… Quero volver pronto.
Como di Pilar máis arriba, probe algún día o J.M. e pida un Mencía da casa. O Edulis apúntoo para a próxima, que será pronto.
Ah, e moitísimas gracias pola recomendación, claro. Demos un rodeo á volta de Ourense para ir xantar alí, e que kms. de máis tan ben aproveitados.
Pois alégrome moito que lle gustara! A verdade é que relación calidade-prezo é estupenda. Probarei o J.M. con moito gusto.