Un kit de cocido para crear microclimas gastronómicos


Cocido memorable. Foto: Sole

Teño dúas estampas gastronómicas almacenadas na memoria infantil: unha é ao meu avó e a un colega seu, contendo no interior da gamela Luz do Mar a un prodixioso monstro en forma de serpe, o congrio máis grande que lembran os anais familiares, e a súa cara de felicidade larpeira mentres contiñan os espasmos do animal. A outra é tamén rara. Cando os domingos a miña avoa prendía aquela enorme pota, a cociña enchíase de vapor e as baldosas das paredes revían. Cos dedos ía xuntando nas baldosas gotas daquel vapor que saía da ola do cocido, e tamén os cheiros. Primeiro, o da verdura, logo o da carne. Fóra, no inverno, chovía. E dentro a atmósfera tamén era húmida e pegañenta, unha réplica doexterior; os cheiros íanse sucedendo segundo avanzaba a cocción, e a aparición de cada un deles (nabizas, patacas, carne, chourizos) determinaba o momento da mañá do domingo. Un reloxo de vapor.

A xente de Xamóns A Paradanta envioume un Kit de Cocido para que o puideramos probar. Así que, aproveitando que tiñamos unha semana espesa e húmida, por fin, prendimos a pota ás 10 da mañá para recrear na casa a microatmósfera do cocido galego, un auténtico clima gastronómico que irmana os niveis de humidade do exterior e interior e bendice todos os recantos da casa co cheiro a nabiza. O Kit de Cocido vén de serie con lacón, touciño, chourizos de carne e un chourizo ceboleiro, todos pasados na fábrica da Cañiza por un secadoiro con fume de carballo e que dan abondo para dúas ou tres persoas (calculando o cocido tomado en dúas voltas, que é como hai que tomalo). Botei en falta no Kit unhas costelas, algo de pé, elementos indispensábeis no meu cocido da infancia; mal que ben, procuramos uns salgados na carnicería que contrastaban co rico aroma da madeira e permitían apreciar ben as diferencias no tratamento da carne de porco. Para a xente de vilas mariñeiras coma min, o afumado da carne de porco non era habitual; a base dos cocidos da costa está na salgazón. Por iso este cocido se me fai diferente, saboroso, cheo dos contrastes de carnes tratadas de xeito ben distinto. Para quen non probastes o porco afumado, é unha forma moi especial de tomar un cocido. En todo caso, estaba espectacular o lacón, o touciño e o chourizo ceboleiro, que só el paga a pena.

Levo seguindo a esta xente de Xamóns A Paradanta desde fai tempo. Xunto cos emprendedores do porco celta do Fonsagrada, queren recuperar a tradición dun porco de calidade en Galicia, que parece mentira que perderamos como mercado no seu momento en Galicia. No 2008 comezarán a criar en extensivo porco seleccionado, nun proxecto en colaboración cos comuneiros da Cañiza (sen dúbida, este é o momento das comunidades de montes en Galicia), tras unha selección de exemplares. Alimentación tradicional. Porco case da casa. Esas cousas. Oxalá dea moito de si.

O Kit do Cocido de Xamóns A Paradanta custa 10,30€ e pódese mercar na tenda en liña da empresa (apartado “outros”).

4 Comments

  1. 31 / Outubro/ 2008

    O congrio debe ser o animal que máis tarda en morrer do planeta. Cando meu pai (pescador de rocha, entre outros oficios), pillaba algúns deixábaos sempre decapapitados na cociña. Non sería a primeira vez que ao levantarte pola noite para ir ao baño atopabas o congrio serpeando polo corredor. Por sorte aínda sen cabeza, polo que xa non podía trabar.
    Curiosamente non teño demasiada consciencia do sabor, porque na miña casa sempre se gardaban para o salpicón.

    Xenial idea a do kit de cocido, por certo.

  2. 31 / Outubro/ 2008

    Mario, esa imaxe do corredor ás escuras cun congrio decapitado serpeano por aí é como bastante terrorífica. :-)

  3. 2 / Novembro/ 2008

    Que pinta ten ese cocido!!!para chupar os dedos si señor!!!

Deixa unha resposta

O teu enderezo electrónico non se publicará