O macizo de Pena Trevinca. Foto: Sole
A fin de semana pasada tentamos subir a Pena Trevinca. O primeiro e verdadeiro Dous Mil de Galicia, 2127 metros. Arreo que o é. A media subida, as condicións metereolóxicas complicáronse, ata convertirse nun inferno xeado aos dous mil metros. Subindo polo cordal, a néboa foise pechando, pechando. Tras catro horas e media de marcha, a mediodía decidimos dar volta prudente ata Vilanova, a base da nosa subida na Veiga. Faltaría aproximadamente media hora para acadar o cumio, pero a cousa estaba seria. Pena Trevinca segue invito para o Proxecto Dous Miles. Aquí se poden ver as nosas desgrazas.
Notas técnicas: Para gravar o vídeo empreguei a miña Panasonic de 3CCD. Cando as cousas se puxeron chungas a nivel metereolóxico, decidín prescindir dela e tirar co Nokia n95 con moi bós resultados. Outra cousa: é o primeiro vídeo que subo a Vimeo, pero me encanta o sistema. Permite descargas de gran calidade do que subes, visionado a pantalla completa…
Que bo!!! Parabéns.
Buscando informacion sobre New Order cai en este blog con el video de crystal *-*
Una de mis canciones favoritas, sin duda ^^ No me canso de escucharla…*-* wah!
Pero no se de que año es el disco que contiene la cancion o,o Pone que 2001, pero en e videoclip salen muy jovenes, no? :S y son mas viejos, creo! XD Porque el que canta es mas viejo que como sale en el videoclip, no? XD Me encanta su musica pero apenas sabia de sus componentes *dies* -_-
Busque y el cantante es Bernard Sumner, pero es el del videoclip? O.o porque se supone que Bernard tiene 50 años o_ô”’’
vaya lio….xdddd
besos
Interesante documento. Ollando o video, non quero pensar na aventura dun oito mil…
No pouco tempo que sigo as túas pisadas deime conta dese grande amor que rezumas pola terra.
Unha aperta.
elena, pues la verdad es que ahora mismo ni idea!
Grazas, Paco. Desde que lin de rapaz o Da medida das cousas de Vicente Risco fiquei impactado e impresionado. O outro día, nunha aldea, mergullándome en diálogos en capas e capas de tempo, lembreime de novo dese mítico texto e por fin comprendino. Reprodúzoo aquí para quen non o coñeza.
“Ti dis: Galicia é ben pequena.
Eu dígoche: Galicia é un mundo. Cada Terra é coma se fora o mundo enteiro. Poderala andar en pouco tempo de norte a sur, de leste a oeste noutro tanto; poderala volver a andar outra vez e máis. Non a has dar andado. E cada vez que a andes has atopar cousas novas e outras has botalas de menos. Pode ela ser pequena en extensión. En fondura, en entidade, é tan grande como queiras, e dende logo, moito meirande de como ti a ves. ¿Non din os filósofos que o home é o “microcosmos”, o compendio, o resume do universo todo? Para canto máis unha Terra con tódolos homes que nela viven.
Do grandor do teu espíritu depende todo; canto máis pequeno sexa máis terra precisará. Se o teu pensar é fondo, a túa Terra, para ti, non terá cabo; nela estará o mundo con tódolos seus climas. Se o teu pensar se detén na codia das cousas, non digas tampouco: Galicia é ben pequena; pequeno es ti, que endexamais poderás concebir nada grande.”
Acabo de descubrir este fermoso proxecto dousmiles e a envexa pápame os adentros. Apuntarei ben os roteiros para tentar algunha subida (se non todas). Parabéns.
Grazas, Rubén, xa sabes, aquà tes material a eito. Agora en setembro comeza outra vez a tempada de Dous Miles.
A min tamén me gustaría superar algún día esa barreira de altitude… se o tempo (non o clima) mo permiten…