E por que non en cuncas?

Last updated on 15 / Xuño/ 2010

Foto: unapersona en Flickr

As cuncas, o método tradicional para servir o viño en Galicia, están en retroceso; antes omnipresentes en todas as tascas do país -falaremos máis delas proximamente con todo un experto, Xavier Castro- hoxe están releigadas ás tabernas máis tradicionalistas e ás feiras e, desde logo, xa non as ves nos restaurantes.

Pero onte pasoume un detalle moi curioso na Casa dos Martínez, en Padrón. Quen non coñeza o restaurante, é un acolledor bistró ao xeito parisino ubicado no medio de Padrón. Estaba comendo con Xosé e de súpeto Enrique Castillo serviunos un aperitivo moi tradicional ao que lle dera unha elegante volta. Uns excelentes pementos de Herbón servidos cunhas pinciñas asiáticas cos que comelos; para acompañalos, Enrique tróuxonos unhas cunquiñas da tradicional louza branca que encheu cun excelente Ribeiro tradicional, de colleiteiro, dos empregados nas pulperías. A combinación da cunca e das pinzas, nun contexto no que sempre estivo ausente, mesmo resultaba certamente exótica. Xosé expresouno moi ben: “isto parece un xantar xaponés”. A min tamén mo pareceu. A paradoxa de ver a utilería e produtos máis tradicionais do país nun contexto diferente do habitual. Funcionaban. E de marabilla!

Toda comida ten moito de simbólico, de cultural e de ritual: se te detes un momento e observas, percibirás todo o que rodea, nun restaurante, ao acto mesmo de xantar, e son moitas cousas que nos falan de nós, do noos mundo e sociedade. Servir un aperitivo con cuncas, cun viño fresco, do ano, tomado en pouca cantidade antes da botella que abrirás, antollouseme unha magnífica idea para os restaurantes con arelas contemporáneas e base no país. É unha divertida chiscadela á tradición que, vista desde un salón de alta restauración, se antollan radicalmente contemporáneas. Se as mirades sen prexuízos, fixádevos que o seu deseño case orgánico lembra pezas de Philippe Starck, cando en realidade son de Buño ou de calquera outra olería tradicional. O comensal foráneo, non galego, ademáis, pode alucinar con este servizo. Identidade en estado puro, tradicional e moderna a un tempo.

Outra cousa, por suposto, xa é o viño para o xantar. A cunca retén moi pouco dos aromas dos viños. O desfrute dos grandes e complexos viños faise mellor nas copas que permitan recoller o mellor da súa riqueza aromática. Pero miraba as humildes cunquiñas e non podía deixar de pensar. Que gran idea estaba aí diante!