Sofisticada trampa atrapapelegríns

Onte pola noite, ao pararmos no Restaurante Ateneo, en Piñor, Xosé Manuel, Xosé Vicente e máis eu a tomar algo despois dunha tarde de gravación no restaurante Galileo, soubemos dunha destas historias da picaresca galaica á que estamos tan afeitos, desta volta no Camiño de Santiago.

Sentados co alcalde de Cea, este contounos a xogada curiosa do Camiño de Santiago ao seu paso polo lugar de Cotelas, en Piñor. Velaí había un desvío no que os peregrinos escollen: por unha banda poden seguir rectos por Piñor en dirección Dozón, final da etapa, ou ben desviarse ata o mosteiro de Oseira e seguir por aló tamén ata Dozón, algo que moitos escollen por ver un dos cenobios máis importantes do país. O desvío está recoñecido dentro do itinerario oficial polo Xacobeo.

Da xogada déronse de conta os frades de Oseira cando advertiron de que deixaban de vir pelegríns ao mosteiro: o pobre irmán Luis, porteiro, ficaba mirando polo arco de entrada á espera de camiñantes que non chegaban. Ao investigalo, descubriron que no punto do desvío, ao carón do campo de fútbol, alguén invertía ou eliminaba os sinais que marcaban o desvío do mosteiro, facéndoo con noturnidade e alevosía. Os pobres peregrinos, mosqueados, continuaban camiño. A ver quen volvía para atrás varios quilómetros despois, cando se decataban de que non puideran tomar o camiño de Oseira!

A historia é que o alcalde de Cea sospeita que a manobra é unha trampa atrapapelegríns, para obrigalos a pasaren por diante dun establecemento hosteleiro que ofrece almorzos e aloxamento. No concello están a recibir correos cabreados de pelegríns protestando pola xogada. En Piñor, por suposto, pensan ao revés, e acusan aos de Cea de desviaren fluxo de peregrinos cara un lugar no que non hai ducha quente (Oseira). O máis impresionante é o conxunto de técnicas de resistencia galaica que está a argallar o alcalde de Cea, ao mellor estilo astucia labrega. Pero esas resérvomas.

Hai tempo tamén falamos dunha sofisticada trampa atrapaturistas promovida pola Mancomunidade de Municipios Arousa Norte, pero aquela non tiña finalidade económica, senón puramente delirante.