Fotos: Sole
Vou publicar en breve a terceira entrega da serie de posts As Repúblicas de Homes Libres, sobre as pegadas da Época de Ninguén, o mundo altomedieval de Galicia. Nunha xornada sobre Camiños Primitivos do Barbanza organizada polo Faiado hoxe na Pobra saltaron algúns detalles que me fixeron pensar antes de escribir. E subimos aos montes, aos chans escuros do Barbanza, a contrastalos sobre o terreo. Neste mundo espeso, de néboa pechada, está forxada a miña conciencia desde pequeno. Sole tirou estas fotos absolutamente máxicas das aves rapaces, a invernía temperán e a brétema entrando nos chans da miña serra, que son parte importante da memoria visual da miña vida. Moviámonos hoxe por estensións sen camiños, entre penedos, brañas, toxos e mandas de cabalos bravos, na procura de algo que nos fixera comprender. Se o dimos atopado ou non, contareicho no terceiro post de Repúblicas de Homes Libres.
Impresionantes fotos!!!!
Qué fotos…!!!
Si, son muy chulas. Todos los Chans, una gran meseta granítica rodeada de oteros a 600 metros de altura sobre el mar, es un paisaje alucinante.
Sr. Gago: Estupendas fotos…. cheiro a néboa… a humidade… cheiro a Curota!!!!!
Por certo, algunha sinal de cogumelos neses fermosos chans , ou nos seus bosques ( os poucos que quedan).
Grazas de antemán.
Cubeliños, aínda que nos bosques próximos ao mirador había algunha xente buscando, non parecía haber aínda nada. Ben, nada agás o psylocibe que nacía na bosta dos cabalos onde nós estivemos, máis lonxe, alí onde non hai camiños…
E creo unha cousa: que hai que reivindicar a fermosura brava da nosa serra desfeita, inzada de pistas, aeroxeneradores, parcelada polos gandeiros. Perdimos a nosa serra, o enorme territorio mítico e tumba dos nosos devanceiros, o maior tesouro do Barbanza.
Pois si, o Luns fomos dar unha boa camiñada cos rapaces, e xa recollemos os primeiros níscalos da tempada.
Xa ves, aínda despois das grandes curtas, que por certo non se repobla nada, atopamos un cestiño de “lactarius deliciosus”, que como ben di o seu nome estaban idem.
Un saúdo.