Last updated on 10 / Agosto/ 2009
Como vimos a excelente acollida que tivo o primeiro dos episodios da webserie Mar por dentro, sobre a ameixa fina, metímonos na auga de novo a observar a unha das especies máis vistosas (e ricas) das rías galegas: o choco. Este segundo episodio: “Chocos coa súa tinta”, amosa os comportamentos máis sorprendentes deste animal baixo a auga, filmado pola xente de AXENA. Algunhas das imaxes son certamente fermosas E motivados polo voso interese e o número de visitas, nos imos currando algo máis as cabeceiras, as bandas sonoras e a edición xeral dos vídeos. Se podedes, mirádeo.
Que queredes que vos diga: se para min hai un sabor característico deste mar son os chocos. Á sepia e aos seus diversos familiares acompáñalles uns indicadores gastronómicos tan seus, tan diferentes ao resto das especies, que os fan como chegados doutro planeta. Adoro os chocos á prancha, listos, precisos na súa textura na que se alterna o branduzco co tostado, pero o encumbramento deste cefalópodo na cociña mariñeira está nos guisos e nos arroces, mantendo o toque dozón da súa tinta como xeito de outorgar consistencia.
As localizacións son na Igrexa dos Mouros (Palmeira – Ribeira) e na praia de Canido (Vigo).
E morden! Pero morden moito?
Mira que son uns bichos ben raros… parecen prehistóricos.
Te digo una cosa: me muerde a mí y ese choco está a la plancha o con guisantes y patatas en una hora. ;-)
jejejeje
estupendo papel o interpretado polo choco, fixo un pouco de todo, incluso a roída, pero tamén sabe ser agarimoso. Estiven botando un ollo este fin de semana pola Curota, Corrubedo, etc Cando volva teño que ver Palmeira.
Vimeo está a ter problemas para reproducir o vídeo incrustado. Mentres non o solucionan, podes velo directamente en Vimeo:
http://vimeo.com/5918049
Xa se recuperou!
Qué fermosos vídeos. O peor é que a min pásame como a el pingue e como a un meu amigo que cando vai á casa dos peixes da Coruña di que se lle abre o apetito…
Totalmente de acordo. A serie vai ter dez vídeos e todos son de bichos non só comestibles senón tamén apetecibles. É a ambivalencia galega: paréceche bonito aquelo que está rico. :-)