Altares de Postmarcos 2007: unha nova vía para o Albariño no Barbanza


A casa e adega Entre os Ríos, na Pobra do Caramiñal

Hai algo no albariño, como variedade vitícola, realmente sorprendente: segundo as terras nas que se cultive, os viños elaborados principalmente con ela adoptan personalidades moi diferenciadas; para nada é o mesmo os albariños catados no Salnés, no Ulla, no Rosal, na Ribeira Sacra ou no Ribeiro. Pero descoñeciamos o sabor do albariño -elaborado con métodos modernos e finalidade comercial- feito no Barbanza. Da miña comarca, que foi rica en viñedos no seu tempo -especialmente a Pobra, Boiro e Rianxo-, non quedara nin unha soa adega metida ao mercado. Ata que comezaron a rexurdir nos últimos anos, e deron un importante paso adiante coa creación dunha denominación específica Viños da Terra de Barbanza e Iria a finais do 2006. O norte da Ría de Arousa non é, segundo a denominación, Rías Baixas. Pero o Ulla case compostelano si. Senrazóns do politiqueo.

O caso é que este rexurdir dos viños do Barbanza ten moito que ver cunha figura, Antonio Crusat. Crusat mercou hai moitos anos na Pobra do Caramiñal unha aldeíña abandonada no canón do Río Pedras, chamada Entre os Ríos porque, singularmente, as casiñas e muíños atopábanse nunha pequena illa que formou o Pedras a base do arrastre. Hoxe, Entreosríos é unha bonita casa de turismo rural e nas ladeiras do carón -orientadas ao sur- agroman os viñedos de albariño que dan conta deste retornar do viño ao Barbanza. A marca é Altares de Postmarcos (Postmarcos é o nome da aldea veciña na que se preservou miragreiramente, no topónimo, o nome do pobo prerromano que habitou estas terras do Barbanza). Probei a anada 2007 cunha sensación encontrada: tiña medo de que fose unha bomba de acidez por mor de que coñezo os viñedos, -en realidade, vinos nacer- metidos en socalcos no canón, nunha zona umbrosa, pero tamén ilusión por saber que daban as nosas viñas nunha elaboración máis contemporánea. Pero cal foi a miña sorpresa cando o que me atopei foi moi distinto e me enorgulleu. O primeiro viño moderno da miña vila está realmente bo, e non se parece, para nada, aos albariños do sur da ría. O Altares de Postmarcos 07 é un albariño con importantes notas a mazá e a froita en proceso de maduración, cando ten ese puntiño azucarado, unha acidez controlada, importantes notas herbáceas. Fáltalle algo de percorrido ao final pero, para ser un primeiro viño, está estupendo. O máis parecido en matices e notas que me sae agora mesmo na memoria podería ser un ribeiro Casal da Barca.

O Altares de Postmarcos está en tenda sobre os 13 euros e, aínda que non é nada barato para ser unha marca en lanzamento, paga a pena catalo para apreciar a enorme versatilidade albariña. Persoalmente, éncheme de orgullo que na miña terra saian uns viños así para comezar. Terei que pasar por Entreosríos para que Crusat me amose os viñedos, e coñecer persoalmente a experiencia. Xa vos contarei.

3 Comments

  1. Anónimo
    2 / Abril/ 2010

    Non é Antonio Crusat, o verdadeiro nome é Francisco Crusat.

  2. 5 / Abril/ 2010

    Grazas pola aclaración!

Deixa unha resposta

O teu enderezo electrónico non se publicará