Non sei se onte viches a Buenafuente no seu debut en La Sexta. O showman catalán, que estaba realmente nervioso, como é normal, comezou o espectáculo noturno cachondeándose da súa saída de Antena 3 e montando un sketch sobre o tema dos dereitos de imaxe, xa que supostamente La Sexta só tiña a metade dos dereitos sobre o programa e, polo tanto, o programa ocupaba só a metade da pantalla.
Pois ben, esa estratexia do cómico de rirse da súa etapa previa para comezar a seguinte é case o punto de partida da trama de Studio 60, unha serie que me ten totalmente atrapado. Studio 60 foi creada por Aaron Sorkin, o alma mater de O Lado Oeste da Casa Branca, e transporta a trama coral, os guións rápidos e intelixentes, a presenza da política e os corredores de oficina a un novo escenario: o estudio de gravación dun dos programas cómicos máis veteranos dos Estados Unidos, Studio 60 on the Sunset Strip. A serie só sobreviviu unha tempada nas esixentes marés da televisión, e vendo os capítulos compréndese: tes que estar completamente pendente dunha trama con diálogos brillantes, multitude de referencias culturais e argumentos cruzados, e non é doado aínda que si moi gratificante; ademais, a serie embiste en plan humor continuamente contra o fundamentalismo, determinadas actitudes pseudopatrióticas e a Administración Bush. Ver como se montan os guións, como lidian executivos da cadea cos artistas e produtores e como a serie disecciona as miserias e grandezas da televisión actual é pura pólvora guionada.
Se tes oportunidade, faite con ela, porque non poderás despegarte. Un só botón de mostra do primeiro capítulo: a intervención do indignado realizador -en directo- que desencadea toda a historia, e que resume ben a tralla de Studio 60.
Si señor!! un bó chute de autocrítica.
Un detalliño, Manolo, o que se mete na pantalla non é o realizador, senón o director do programa (e coido que era tamén xefe de guionistas).
O realizador continuou en Studio 60 no resto da serie.
Unha mágoa que a cancelaran. A min encantoume a primeira tempada, e segundo os críticos televisivos os problemas que tivo foron de programación (ou sexa, que non situaron ben a serie na grella) de xeito que non captou á súa audiencia obxectiva. Coido que a serie está á altura de Sports Night ou West Wing, pero no na deixaron madurar :(
Si, seino, pero empreguei realizador para evitar redundancia co “directo” que viña xusto despois, aínda sabendo que non era de todo exacto. No ámbito do cine, “Realizador” pódese empregar indistintamente que “director”; na TV, en efecto, non son exactamente sinónimos. En TV, realizador é o que coordina a edición, a selección de cámaras e todo iso.
En fin, cousas da redacción rápida.